Gelukkig nieuwjaar

Een gelukkig nieuwjaar

Voor wie 2007 koud was,
Hoop ik dat 2008 warm zal zijn.

Voor wie 2007 eenzaam was,
Hoop ik dat 2008 dat niet zal zijn.

Voor wie iemand kwijtraakte in 2007,
Wens ik dat hij/zij over dit verlies heen komt.

Wie angst kende in 2007,
Wens ik een onverschrokken 2008 toe.

Wie verloor in 2007,
Wens ik in 2008 een glorieuze zege toe.

Laat 2008 een jaar zijn vol liefde, vrede, gezondheid en intens geluk!


Powergirl

Frans Bauer

Er is vandaar iemand jarig. Een man. Een BN-er. Een heel geliefd persoon.
Wie zou dat dan wel zijn, hoor ik jullie denken.
Nou, ik zal je even helpen: als ik zeg Brabant, Fijnaart, Als sterren aan de hemel staan….
Gaat het lampje al branden?

Tuurlijk, het is Frans Bauer!

Ik hou het kort:

Proficiat Frans. En nog vele jaren erbij!!!

Stille Nacht (The Original!)

Franz Xaver Gruber

Joseph Mohr

Het is 24 december 1818. Kapelaan Joseph Mohr van de Sankt Nikolaus-parochie in Oberndorf bij Salzburg heeft samen met organist Franz Xaver Gruber een probleem. Het orgel in de kerk is kapot en kan dus niet gebruikt worden in de kerstvieringen. Om toch een feestelijke viering te kunnen hebben, stelt Joseph Mohr aan zijn organist voor om een lied te maken. Mohr heeft een gedicht dat hij in 1816 geschreven heeft. Gruber (tevens docent in Arnsdorf) neemt het gedicht mee naar huis en schrijft er diezelfde dag een melodie bij, voor twee solostemmen (tenor en sopraan) én koor, met gitaarbegeleiding. Diezelfde kerstnacht wordt het lied (met zes coupletten) voor de eerste keer uitgevoerd.

Het lied blijft voorlopig alleen in Oberndorf bekend. De orgelbouwer Karl Mauracher komt in 1825 in Oberndorf en hij neemt het lied mee naar Fügen (Tirol). Hier geeft hij het aan de familie Strasser. Deze familie maakt handschoenen en treedt ook als familiekoor op. Zij reizen jaarmarkten en tentoonstellingen af. Op deze wijze geven zij een concert in Leipzig in 1832 waarbij zij ook het lied Stille Nacht Heilige Nacht zingen. Een ander familiekoor uit Tirol, de familie Rainer, zingt het lied in 1839 in New York voor de uitgebrande Trinity Church. Op deze wijze wordt het lied over Europa en Amerika en verder naar de andere werelddelen verspreid.
Katholieke en Protestante missionarissen hebben het lied rond 1899 in alle continenten verspreid.

De eerste uitvoerenden waren Joseph Mohr en Franz Gruber zelf. Zij zongen het lied in die kerstnacht van 1818. Nadat het lied via de familiekoren Strasser en Rainer verder verspreid werd, is het door talloze uitvoerenden gezongen. Het werd voor het eerst in 1866 opgenomen in een Salzburger Kerkliedboek opgenomen.
Vanaf het moment dat er grammofoonplaten gemaakt werden, is het ook daarop vastgelegd. Op duizenden platen komt het voor, en daarna ook op CD's, op film en video. Vele bekende en minder bekende zangers, zangeressen uit het populaire en klassieke genre hebben het gezongen, evenals vele kinder-, jongeren-, mannen- en gemengde koren. Vaak plechtig gezongen, soms vrolijk, soms verminkend, waarbij de stijl van bekende zangers en zangeressen vaak direkt te herkennen is.
Daarnaast zijn er vele instrumentale versies. Van speeldoosje tot harp, van mondharmonica tot country en hardrock.

"Stille Nacht" is veruit het populairste kerstlied. Vandaag de dag zijn er méér dan 300 vertalingen in verschillende talen en dialecten bekend. Maar de onderstaande versie is dus the one-and-only “Original”!


STILLE NACHT
Stille Nacht, heilige Nacht
Alles schläft, einsam wacht
Nur das traute hochheilige Paar
Holder Knabe im lockigen Haar
Schlaf’ in himmlischer Ruh'
Schlaf’ in himmlischer Ruh'

Stille Nacht, heilige Nacht
Gottes Sohn, o wie lacht
Lieb’ aus deinem göttlichen Mund
Da uns schlägt die rettende Stund’
Christ, in deiner Geburt
Christ, in deiner Geburt

Stille Nacht, heilige Nacht
Die der Welt Heil gebracht
Aus des Himmels goldenen Höh’n
Uns der Gnaden Fülle läßt seh’n
Jesus in Menschengestalt
Jesus in Menschengestalt

Stille Nacht, heilige Nacht
Wo sich heut’ alle Macht
Väterlicher Liebe ergoß
Und als Bruder huldvoll umschloß
Jesus die Völker der Welt
Jesus die Völker der Welt

Stille Nacht, heilige Nacht
Lange schon uns bedacht
Als der Herr vom Grimme befreit
In der Väter urgrauer Zeit
Aller Welt Schonung verhieß
Aller Welt Schonung verhieß

Stille Nacht, heilige Nacht
Hirten erst kund gemacht
Durch der Engel Halleluja
Tönt es laut von fern’ und nah'
Christ der Retter ist da
Christ der Retter ist da

De coupletten 1, 2 en 6 worden het meest gezongen

Muzikale kerst-terreur

We hadden geluk dit jaar. Toch nog een witte wereld in óns deel van Nederland. Al is het maar aangevroren mist, het zag er wél mooi uit (zie de foto’s hierboven)! Ben benieuwd of het ook een witte Kérst zal worden dit jaar…

Kerstmis is een tijd van bezinning en veel kerstmuziek (zowel in klassieke als in populaire varianten). Sommige (vreselijke) liedjes komen echter zó vaak voorbij, dat je het een ware kerst-terreur kunt noemen. Neem nou "All I want for Christmas is you" van Mariah Carey en "Rudolph the red-nosed reindeer": van die typisch Amerikaanse massaconsumptie-muziek, waar geen ziel in zit én die bovendien niks met de wáre aard van Kerstmis te maken hebben!

"All I want for Christmas" is een hap-slik-weg-nummer, zoals er tegenwoordig zovele zijn, overgoten met een kerst-, rinkelende belletjes-, en sexy gekrijs-sausje. En het komt er alwéér eens op neer, dat de zangeres suggereert dat ze met Kerstmis niet naar de nachtmis gaat of geniet van de gezelligheid en de warmte thuis, maar heel ándere plannen heeft (met een lekkere kerel het bed in te duiken of hem (desnoods) onder de kerstboom te pakken). Jammer dat zélfs Kerstmis (zowel in Amerika alsook in Europa) niet veilig is voor de (ver)sexualisering. Diep triest eigenlijk!

"Rudolph the red-nosed reindeer" heeft weliswaar via een omweg iets met Kerstmis te maken (de Kerstman & marketing-afdeling van de Coca-Cola Company (die zowel Rudolph als de Kerstman in zijn huidige uiterlijk en kleuren bedacht heeft), maar ook hier is de ware aard van het Kerstfeest ver te zoeken. De basis van het hele Kerstman-met-rendieren-verhaal is namelijk alleen maar: grotere-winsten-maken-door-gerichte-marketing. En blijkbaar hebben de Amerikanen zich dat hele (mooie) marketingplaatje met (verzonnen) verhaal erbij zó gewillig door de strot laten duwen, dat Coca-Cola (waarschijnlijk ergens in de jaren 50 of 60 dacht: nou, dan gaan we ook good old Europe bestoken met ons prachtige marketingconcept. En zo geschiedde.
Rudolph met zijn (rode!!!) neus, is dus uiteindelijk niet méér, dan een bedenksel van de marketing-afdeling van Coca-Cola.

De hierboven genoemde nummers (het zijn maar een paar voorbeelden uit hónderden liedjes die de plank volledig misslaan) zijn volgens mij fantástisch voor randdebielen-zonder-goede-muzieksmaak óf voor mensen die zich gewoon álles klakkeloos door de strot laten duwen (zélfs de grootste muziek-shit). Dat is de doorsnee wansmaak van de Nederlandse (c.q. Europese) muziek-consument, maar gelukkig zijn er ook mensen die een betere smaak hebben…

Wat mij persoonlijk betreft: ik hou van nummers als het goeie ouwe "I’m dreaming of a white Christmas". En wat is er mis met dat heerlijke (traditionele, Engelse) nummer "I saw three ships", gezongen door het Kings College Choir Cambridge!? Niks toch???
Mocht je nog een klein béétje (of iets méér) religieus zijn, dan is mijn absolute aanrader: de originele (Duitse!) versie van "Stille Nacht" (vandaar ook die tweede hoofdletter: Duitse spelling!).
Als je goed luistert naar de tekst, krijg je echt kippevel (maar dan moet je wél een redelijk woordje over de (oost-)grens spreken).
Een knap stukje tekst en muziek van de heren Mohr & Gruber, die "Stille Nacht" lang geleden schreven!

En wat betreft "All I want for Christmas" en al die andere hap-slik-weg-nummers: daarvoor mag er (wat mij persoonlijk betreft) vanaf 8 december 2008 een "openbare CD-verbranding" worden gehouden, onder het motto "Lang Leve De Goede Smaak".


Fijne Feestdagen iedereen!

En vriendin Sally: bedankt voor de mooie foto’s!!!


P.S.: Deze “brief” kreeg ik per mail doorgestuurd van een goede kennis. En wil hem jullie niet onthouden…

Zoals je weet zijn we dicht bij Zijn verjaardag. Elk jaar wordt die door ons gevierd.
Gedurende die tijd geven wij elkaar veel cadeautjes, is er muziek ter ere van Hem en het eten is uitstekend. Het is fijn om te weten, dat er nog mensen zijn die Zijn verjaardag niet vergeten zijn.
Vroeger wist iedereen nog de reden van Zijn feest, en waren ze dankbaar voor alles wat Hij voor ze deed. Maar in deze tijd weet bijna niemand dat meer. Families en vrienden komen bij elkaar en hebben een fijne tijd samen.
Ik kan me vorig jaar nog herinneren. Het was een groot feest met mooie gedekte tafels, heerlijke gerechten, fruit, noten, chocolade, gebak en drankjes. Ook de versieringen maakten het extra feestelijk. Maar weet je, Hij was niet uitgenodigd…
Hij was wel de ere-gast maar men was vergeten Hem een uitnodiging te sturen. Het feest was ter ere van Hem, maar Hij was er niet bij. En dat terwijl Hij er zo graag bij geweest zou zijn.
Om je de waarheid te zeggen: het verbaasde Hem niet, want ál de vorige jaren, vond Hij de deur gesloten.
Omdat Hij niet was uitgenodigd, besloot Hij tóch stilletjes binnen te gaan en in een hoekje naar het feest te kijken. Iedereen was aan het drinken, men vertelde elkaar moppen en ze lachten overal om. Ze hadden het geweldig.
Tot overmaat van ramp kwam er een dikke man in een rood pak binnen, met een lange witte baard. En steeds riep deze man “HO HO HO”. Hij leek wel dronken! Toen hij op een stoel ging zitten, kwamen alle kinderen aangerend alsof het feest voor hem was georganiseerd.
Om middernacht omhelsde iedereen elkaar; Hij stak Zijn armen wijd uit, en wachtte tot iemand Hem zou omhelzen. Maar niemand dacht eraan…
Toen ging men de pakjes uitpakken en Hij keek, of er voor Hem óók een pakje bij was. Maar nee, helaas…
Hoe zou jij je voelen als je jarig was en iedereen kreeg een cadeautje behalve jijzelf, de jarige?!?
Toen begreep Hij dat Hij niet welkom was en ging stilletjes weg.
Wat zou Hij het fijn vinden als je de volgende Kerst Hem liet meevieren. Dat Hij mee mocht delen in het feest, ter ere van het feit dat Hij méér dan 2000 jaar geleden geboren werd, om voor ons te sterven aan het kruis zodat wij mogen leven.

Zijn enige wens voor kerst is: dat jij gelooft met je hele hart, want Hij (Jezus) houdt van je…

Amnesty International

Drie dagen geleden was het 10 december. Dé dag dat Amnesty International aandacht vraagt voor de misstanden in de wereld.
Aan de ene kant is het goed dat Amnesty er is, aan de andere kant is het de afgelopen jaren een "verdeel-en-heers-club" geworden; de verhoudingen zijn behóórlijk zoek!
Binnen Amnesty International wordt het leeuwendeel van het (collecteer- en stand)werk gedaan door talloze vrijwilligers. Gratis welteverstaan!

Maar daarnaast zijn er (helaas!) goed betaalde werknemers in de "hogere" kaders, zoals o.a. de regiomanagers en de directie, die er een zeer royaal salaris aan overhouden. Véél te royaal, als je het mij vraagt.

In deze tijd vind ik het "not done" om van het (door de vrijwilligers moeizaam) gecollecteerde geld een directeur vorstelijk te betalen (in 2006 verdiende de directeur van Amnesty Nederland € 90.202,-).

En dan zijn er nog de regiomanagers, die de rust en de motivatie moeten bewaken, en de vrijwilligers moeten motiveren en triggeren. Om de zoveelste keer (alweer!) zoveel mogelijk geld op te halen op straat, in de vele Nederlandse dorpen en steden (dat dan door de directie, in de vorm van een veel te hoog salaris, grotendeels in eigen zak wordt gestoken).
In Duitsland is dezer dagen niet voor niets een Amnesty-schandaal aan de gang…

Het wordt eens tijd dat alle Amnesty-vrijwilligers gaan protesteren tegen deze gang van zaken. En mocht men de huidige situatie niet willen veranderen: nou, dan ga je als vrijwilliger toch gewoon een "marktconforme" vergoeding vragen c.q. eisen (dat doet de Amnesty-directie namelijk óók!).
En heeft men daar geen trek in, dan stop je per direct. Heel simpel.
Als vrijwilliger heb je met-z’n-allen méér in de soep te brokken dan je denkt!

Een opmerking tot slot: het eerlijkste principe is het Artsen-Zonder-Grenzen-principe (iedereen verdient evenveel)!

Arne Jansen

Arne Jansen is niet meer! Ik kon het niet geloven toen ik het hoorde. Onbegrijpelijk gewoon!
Zijn mooiste lied was voor mij persoonlijk "Zeven brieven". Veel mooier als "Meisjes met rooie haren"…
Op sommige websites las ik gisteren (maandag 10-12-2007) enkele reacties in de trant van: "….wat laf van hem, om zijn familie zo te laten zitten…...", maar… is het wel lafheid??? Ik geloof absoluut niet in dat soort kortzichtige opvattingen.
Meestal doen juist heel gevoelige mensen zoiets. Vergelijk het met een burn-out. Daar hebben met name gevoelige mensen heel vaak last van. En bovendien: ik persoonlijk had gisteren een vermoeden dat er méér aan de hand was, dan je op het eerste gezicht zou denken (op dat moment had ik ‘Shownieuws’ nog niet gezien!!!). Als je zelfmoord pleegt, dan moeten er toch zwaarwegende dingen meespelen. Je doet het immers niet voor de lol of de kick. En mijn vermoeden werd bevestigd: een broer en zus van Arne zijn niet zo lang geleden gestorven, en daar was hij blijkbaar nog niet overheen.

Dus tegen de mensen op de nieuwssite van (bijvoorbeeld) At Home zou ik willen zeggen: blijf de volgende keer met je fikken van het toetsenbord af, totdat je iets meer informatie hebt. Erg kortzichtig, om maar te pas en te onpas te gaan roepen "Bah, wat laf….".

Ik kende Arne helaas niet persoonlijk, maar als je hem op de bühne zag, dan was het één brok plezier en levensvreugde. Ontzettend jammer dat meestal de aardige en met name de gevoelige mensen onder ons besluiten tot zelfmoord. Terwijl praten met anderen en om steun vragen, vaak kan helpen bij het verwerken van dingen. Helaas is het zó gelopen...
Alle familie en vrienden van Arne wens ik bij deze héél veel sterkte met het verwerken van dit verlies.
Arne, ik hoop dat het jou in ieder geval béter gaat aan gene zijde! We zullen je hier op aarde (in Nederland) in elk geval enorm missen!
Tot ooit…….

Dit is het persbericht dat ik vandaag (11-12-2007) van internet haalde:

RIJSWIJK - De zanger Arne Jansen, is maandag in zijn woonplaats Silvolde overleden. Dat maakte zijn manager Menno Muis bekend. Jansen is 56 jaar geworden. Over de doodsoorzaak zei Muis: "Hij heeft het eeuwige verkozen boven het heden."
„Arne was de laatste tijd depressief, tegen het overspannen aan", aldus de manager. "Ik sprak hem nog een paar uur voor zijn dood, we hebben 3 kwartier aan de telefoon gezeten. We hadden het over de promotie voor zijn nieuwe cd, daar moesten we nog wat dingen voor regelen."
Hij vervolgt: "Arne vertelde me dat hij erg in de put zat, hij wist niet goed hoe hij daaruit moest komen. Hij had veel moeite met ouder worden. En hij heeft in een korte tijd veel vrienden zien wegvallen, zijn broer en zijn zus zijn het afgelopen jaar overleden. Het was een man die altijd gaf, gaf en nog eens gaf. Hij heeft zijn verdriet geen plaatsje kunnen geven. Dat is de laatste maanden allemaal naar boven gekomen."
Hij wordt waarschijnlijk aanstaande zaterdag begraven.
Dat de zanger uit de Achterhoek zoveel verdriet met zich meedroeg, was bij zijn collega’s duidelijk niet bekend. Jeroen van der Boom (35): „Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Ik heb Arne afgelopen zomer nog zien optreden in Scheveningen. Hij zag er toen gelukkig uit en praatte opgewekt. Maar er kan een hele wereld van verdriet achter liggen, dat blijkt maar weer. Ik vond dat hij er toen goed en jong uitzag en heb nog gezegd dat ik het verbazingwekkend vond dat je eigenlijk zo weinig van hem hoorde. Volgens mij was hij ook net opa geworden. Ik schrok me helemaal kapot toen ik het hoorde. De hele business is in shock."
Marianne Weber, die samen met Frans Bauer Arnes lied ‘Zeven brieven’ coverde, zegt misselijk te zijn van verdriet. De 52-jarige zangeres: „Ik ben er echt vierkant van ondersteboven. Op de bühne was hij een en al vrolijkheid. Zo blijkt maar weer wat voor masker artiesten op hebben. Op het podium vergeet je alles, maar de dalen zijn des te dieper als je eraf stapt."
Koos van Dijk (62), voormalig manager van Herman Brood, die in 2001 zelfmoord pleegde: „Ik vind het altijd een moedig besluit als iemand zoiets doet. Want als buitenstaander kun je niet in het hoofd van Arne Jansen kijken. Of zijn situatie beoordelen.
Ik zeg dat er een icoon uit de muziekindustrie is heengegaan.
De voormalig kapper bracht zijn platen uit bij de maatschappij van de inmiddels 90-jarige smartlappenkoning Johnny Hoes. De familie Hoes zegt „met verbijstering" kennis te hebben genomen van het nieuws. „Hij was een van onze meest dierbare artiesten. Onze gedachten gaan uit naar zijn lieve vrouw, kinderen en kleinkinderen. Wij hebben een dierbare vriend verloren, de hemel heeft er een engel bij."
„Arne was een warmbloedige collega, die leefde voor zijn paarden, honden en optredens", vertelt Jan Keizer (58). De voormalig BZN-zanger vindt het onbegrijpelijk dat Arne zichzelf van het leven heeft beroofd. „De afgelopen twee jaar heb ik veel aan hem gehad. Hij was een positief ingestelde collega die me goede tips heeft gegeven voor mijn solocarrière."
Peter Beense (44): „Arne was een goede vriend uit het vak. Als er een was die positief in het leven stond, dan was het Arne wel. Niemand was zo opgewekt als hij. Ik hoorde wel dat hij overspannen was. En dat hij in een gat zat. Maar de laatste keer dat ik hem sprak, alweer anderhalve maand geleden, merkte ik daar weinig van. Arne zat waarschijnlijk alleen in zijn hoofd… Als je een feestje had, moest je hém uitnodigen. Hij kon de boel gek maken. Daarom snap ik er ook helemaal niets van."
Collega Albert West (58) is eveneens erg ontdaan door het overlijden. „De rillingen lopen over mijn rug. Ongelofelijk. Ik heb hem zaterdag nog vervangen tijdens een optreden in Millingen aan de Rijn. Er werd mij verteld dat hij ziek was. Ik kende Arne heel erg goed. Zijn band Les Cigales heeft mij vroeger ook veel begeleid. Op z’n Hollands gezegd: ’Ik begrijp er geen zak van’. Arne was, in mijn ogen, een hartstikke positief mens. Echt één brok energie en had ontzettend veel plezier in zijn werk. Hij was altijd de vrolijkheid zelve. Ik leef heel erg met zijn vrouw en zijn twee kinderen mee."
Arne wordt, volgens zijn manager, waarschijnlijk zaterdag begraven in zijn geboortedorp in de Gelderse achterhoek.

Symphonica in Rosso (4-11-2007)

Paul de Leeuw in het Gelredome…………
Het bewijs is nu definitief geleverd, dat je als tweederangs zanger (mét behoorlijk wat ambitie én een twijfelachtig programma op TV) tóch volle zalen kunt trekken. Mits je meerdere, bekende(re) vakbroeders en –zusters bij je project betrekt.

Want zeg nou zelf: wat zou "Symphonica in Rosso" (met Paul) zijn geweest, als Ruth Jacott, Humphrey Campbell, Simone Kleinsma, Adje, Jamai (als opwarmertje, buiten op het parkeerterrein), Leontine en Marco Borsato er niet bij waren geweest??? He-le-maal niks!!!
Paul de Leeuw in z’n uppie op de bühne? Daar kom je écht niet helemaal voor naar Arnhem, vanuit bijvoorbeeld Zuid-Limburg! Zeker niet om zo’n opmerking te horen, dat zijn kinderen € 40.000,- per stuk gekost hadden. Nou, van mij had ie gerust € 400.000,- mogen betalen. Geld heeft Paultje namelijk zat! Zeker nu in record-tempo de DVD en de CD van de Symphonica in Rosso-concertreeks zijn gemonteerd en op de markt gedumpt zijn. Want: Paul de Leeuw doet niets voor niets. Hij wil er wél een royaal belegde boterham aan overhouden. Dus moeten wij (het domme klootjesvolk) met z’n allen die CD’s en DVD’s kopen. Nou, dat doe ik dus mooi niet!!!

Verzekeraar Delta Lloyd kan trouwens blij zijn dat ik nog geen schadeclaim heb ingediend wegens misleiding. Want wat stond er boven de brief die we thuisgestuurd kregen? Een aankondiging als ware het "Symphonica in Rosso" van Marco Borsato, met Paul de Leeuw als gast.
Toen we de kaartjes eenmaal gekocht hadden, zagen we op internet, dat niet Marco Borsato, maar Paul de Leeuw de hoofdact was. En daar mag je dan ook nog ruim € 35,- voor betalen per persoon (gereduceerd tarief!). Dat is wat je noemt pure (misselijkmakende) misleiding!
Verzekeraars kun je dus écht nooit vertrouwen, zo blijkt maar weer eens….

Ik roep dan ook iedereen (die zich óók misleid voelde/voelt) op, om een mail of brief naar Delta Lloyd te sturen, óf te bellen (met de strekking: ik voel me misleid en wil mijn geld terug!).

De adresgegevens:
Delta Lloyd Groep
Postbus 1000, 1000 BA Amsterdam
Amstelplein 6, 1096 BC Amsterdam
020 - 5949111
cc@deltalloyd.nl

DOEN!!!


P.S.: En Adje? Die is écht niet zo achterlijk als wij met z’n allen denken (anders zong ie dat liedje van Jan Smit niet zo goed).

P.S.2: Voor de liefhebbers heb ik nog de rode Symphonica in Rosso-sjaals (2 stuks) liggen.

P.S.3: Deze prachtige foto's zijn gemaakt door mijn vriendin Sally (freelance fotografe).
Mocht je geïnteresseerd zijn in deze (en andere) foto's van dit concert, mail dan naar: powergirlxl@gmail.com

Gerd Leers heeft het (een beetje té) hoog in zijn bol!

Burgemeester Leers is blijkbaar tóch niet zo’n goeie burgemeester als dat hij iedereen wil doen geloven.
Een paar dagen geleden las ik nl. op teletekst, dat hij zijn geheimhoudingsplicht geschonden zou hebben (zie het volgende artikel dat ik van het internet gehaald heb):


Woensdag 5 december 2007:
Voormalig CDA-fractievoorzitter Gerard van Rens (gemeenteraad Maastricht) heeft gisteren bij het Openbaar Ministerie aangifte gedaan tegen burgemeester Gerd Leers van Maastricht. Van Rens klaagt Leers aan wegens schenden van de geheimhoudingsplicht, smaad, laster en het hinderen in zijn vrijheid als raadslid. Het CDA zette Van Rens vrijdag uit de fractie na een brief van Leers aan de raad. Daarin schreef Leers dat Van Rens hoge schulden zou hebben en zijn belastingen niet zou betalen. Leers had de schulden van Van Rens niet aan de grote klok mogen hangen en bovendien is er geen wet die het raadsleden verbiedt om schulden te hebben, aldus Wagemans.
Leers heeft ambtenaren van de gemeentelijke belastingdienst vorige week opdracht gegeven onderzoek te doen naar de betalingsmoraal van Van Rens, aldus zijn advocaat Richard Wagemans. De advocaat zegt dat de burgemeester daartoe helemaal niet bevoegd is en wil dat de rijksrecherche Leers' handelwijze op strafbare feiten onderzoekt. Wagemans spreekt in dit verband over een misdrijf.
Leers zelf zegt het onderzoek door de Rijksrecherche rond zijn persoon met vertrouwen af te wachten.


Blijkbaar had Leers al een "noodscenario" klaarliggen, om de media-aandacht af te leiden van zijn onfrisse praktijken, want nauwelijks een dag later duiken er "ineens" geruchten op (waarschijnlijk zélf verspreidt; zó gehaaid is ie wel!) dat hij nu een gooi wil doen naar de dikbetaalde baan van Bestuursvoorzitter van de Publieke Omroep.
Mijn mond viel ervan open! Ongelofelijk, wat een arrogantie! Het is ‘m blijkbaar een beetje naar het hoofd gestegen….!!!


Donderdag 6 december 2007:
"Leers aast op topbaan omroep"
Burgemeester Gerd Leers van Maastricht wil bestuursvoorzitter worden van de Publieke Omroep.
Leers is in de race voor de functie en zou al volop bezig zijn met het organiseren van een eigen lobby in Den Haag, meldt RTL Nieuws. Leers zelf wil niet reageren op het bericht en ook binnen het CDA houdt men de lippen stijf op elkaar. De functie komt medio volgend jaar vrij.


Ik persoonlijk zou absoluut geen behoefte hebben aan iemand, die zich graag publiekelijk een complete bos veren in zijn achterste steekt ("beste" burgemeester: ha, laat me niet lachen!) en dan op een onsmakelijke manier zijn positie als burgemeester misbruikt om iemand (al is het dan een (collega-CDA-)gemeenteraadslid) publiekelijk in diskrediet te brengen. Leers is wat mij betreft (en per direct!) de titel "beste burgemeester" onwaardig. "Slechtste burgemeester" lijkt me meer aangebracht!
Je zal maar als ambtenaar werkzaam zijn in Maastricht. Nou, dan kun je je plaatsvervangend gaan schamen voor zo’n kerel. En dát wil nu naar Hilversum? Pffffffffff. Alsof ik aan zo’n kwibus mijn kijk- en luistergeld wil verknoeien!
Als hij die functie zou krijgen (wat ik níet hoop!), dan verdient hij méér dan Jan-Peter Balkenende (dus méér dan € 130.000,- per jaar). En dat wíj dat met z’n allen moeten ophoesten, is buitengewoon schandalig!!!

Blijkt dus maar weer eens, dat ook een voormalig "beste burgemeester" niet méér is, dan een ordinaire zakkenvuller. En dát, terwijl hij het financieel gezien al absoluut niet slecht had!
Gerd Leers zou wat mij betreft een paar flinke oorvijgen moeten krijgen om eens ‘wakker te worden’ uit die super-egotrip waar ie blijkbaar nog steeds in zit, en dán tot doodgewoon ambtenaartje moeten worden ‘gedegradeerd’.
Er zitten bij Gemeente Maastricht heus buitengewoon capabele ambtenaren, die een 10x betere burgemeester zouden kunnen zijn, dan Gerd Leers ooit is geweest!!!

En ík kan het weten, want ik ken er persoonlijk eentje. Die knul heeft trouwens een veel aardiger en socialer karakter, dan Leers ooit heeft gehad.
Dat wou ik effe kwijt, "meneer" de graaier… eh… zakkenvuller… eh… burgemeester!

Chocobabe

Iedereen mag het weten: ik ben dol op chocolade. Sommigen zouden me een chocoholic of een chocofreak kunnen noemen, maar een chocoholic ben ik (afgaand op mijn gezond verstand) absoluut niet. Chocoholics eten volgens mij namelijk álles waar chocolade áán, ín of óp zit, en dat is bij mij duidelijk niet het geval. Dus noem me maar liever chocobabe, chocolady, chocochica of gewoon chocoliefhebber…. Sterker nog: ik ben een échte expert op chocolade-gebied, dus áls er ooit een TV-zender is, die om expertise rondom chocolade verlegen zit, dan mogen ze me mailen!

Van alle chocolade die er op aarde geproduceerd wordt, laat ik de witte varianten (in het algemeen) en de producten van het-merk-met-de-lila-koe-erop (in het bijzonder) sowieso al liggen. En daar heb ik uiteraard mijn reden voor.
Alle zachte (dus romige), melk- en witte chocolade bevat namelijk veel meer vetten (melkvet, cacaoboter, en andere toevoegingen) dan de donkere (pure) varianten.
Een reep met een cacaogehalte van 20 of 40%, bevat dus logischerwijze ook méér caloriën dan een reep van 70% of (nog beter) 85%.

Hier in Nederland zul je die laatste twee niet vaak zien (áls je ze al vindt!). Want cacao is duur en wij Hollanders benne zuunig. Dus gooien Nestlé, Van Houten, Verkade en die anderen, liever melk, room en cacaoboter in de chocolade. Dan verdienen ze meer aan hun choco-repen!

Maar welke chocoladesoorten lust ik dan wél?
Voor melkchocolade met hele hazelnoten van het-merk-met-de-gouden-olifant, maak ik graag een uitzondering (die melkchocolade is bovendien niet zo zacht (dus vet) als de lila-koe-variant van daarnet).
Verder eet ik graag allerlei dingen van een Zwitsers merk (zie foto) zolang er maar minimaal 70% cacao in zit. Uiteraard ook allerlei paas- en kerstvariaties (choco-eitjes met framboos-zabaione-vulling bijvoorbeeld) zolang er maar pure chocolade omheen zit.

Af en toe heb ik wel eens zin om ongegeneerd te genieten… De Calvinisten onder ons (onder leiding van J.P. Balkenende) zullen zeggen dat dit niet mag/kan/hoort. Maar ja, wie zijn deze mensen om mij voor te schrijven wat goed of niet goed zou zijn….
Dus geniet ik regelmatig van een goed glas wijn én een flink stuk extra pure chocolade (XP = 85%) óf de extra extra pure (XXP = 99%) choco-variaties.
Hmmmmmm…….het water loopt me nu al in de mond! Ik denk dat ik dit stukje maar eens moet afronden, want anders krijg ik steeds meer zin in die bruine verleiding. En ik mag van mezelf eigenlijk niet snoepen tot morgenavond…. (zucht).

Dus: vooral niet denken aan chocolade (denk aan iets leuks!) en niet gaan kwijlen met z’n allen (Nederland verzuipt toch al bijna).
Enne… mocht je tóch een onbedwingbare neiging voelen, spring dan eerst op je hometrainer óf ga 10 kilometer hardlopen, dan ben je straks zó bekaf dat je (misschien???) alleen nog zin hebt in meerdere glazen koel, helder, dorstlessend water. En daar zitten dan weer géén caloriën in…
Sport en geniet ze nog!

Voor alle liefhebbers heb ik nog een heerlijk chocolade-recept:

CHOCOLADETAART
Ingrediënten: • 6 verse eieren • 170 gr suiker • 180 gr bloem • 50 gr pure cacao • 40 gr boter
Het eerste wat je doet is op een klein vuurtje van een graad of veertig de eieren en suiker mengen. Neem als dat gelukt is het kookpotje van het vuur en stop er al roerend de gesmolten boter, de bloem en de cacao bij. Het deeg wat je zo krijgt kun je met een spatel in een taartvorm stoppen. Zet het 25 minuten in de oven op ongeveer 200 graden. Neem een mes en kijk daarmee of de taart voldoende gebakken is. Is je mespunt droog? Dan is de taart klaar. Laten afkoelen en bestrooien met pure chocolade-schilfers.

Mocht je trouwens zin hebben om de 70%, 85% en de 99% eens te proberen, mail me dan je adres & emailadres!

P.S.: De prachtige foto's zijn gemaakt door mijn vriendin Sally (freelance fotografe).