Kinderen? Ik heb ze nooit gewild, en ik zal ze ook nooit willen. Niet dat ik kinderen haat ofzo, integendeel. Maar zoals je een diepgeworteld moedergevoel kunt hebben, zo had ik altijd al een niet-moedergevoel.
En laten we even heel eerlijk zijn: een vrouw is veel méér dan een babyfabriek, waarvan het grootste deel van de schoonouders verwacht dat er in de loop van een huwelijk 1 tot 5 babies uit “floepen”.
In de jaren 60 had je de emancipatiegolf: alles wat traditioneel was, was niet langer vanzelfsprekend. Ook niet het krijgen van kinderen.
Uiteraard is de vrouw van tegenwoordig een mondige, moderne vrouw, en uiteraard is zij geëmancipeerd... Daar geloof ík dus echt geen éne reet van!!!
De emancipatie is op dit moment bijna-gelijk-nul! Want zeg nou zelf: als je bijvoorbeeld een zogenaamd breezersletje bent, dat zich door de-eerste-de-beste buurtjongen laat naaien voor een hamburger of een breezertje, nou dan ben je dus absoluut niet geëmancipeerd. En ik krijg eveneens de rillingen van meiden die op hun zestiende al vol trots verkondigen, dat ze later wel 3 of 4 kinderen willen. Nou, dan denk ik bij mezelf: stomme, leeghoofdige trut die je bent, je bent niet goed in je bovenkamer! Wie heeft je dát idee aangepraat? Je mammma? Of je tantes? Of komt het door dat schattige kleine nichtje van 6 maanden, dat je zo lief aankijkt?
Denk verder! Ooit hebben de Dolle Mina’s gevochten voor de emancipatie, en wat is er tegenwoordig nog van over? Niks! En dat allemaal dankzij al die vrouwen en meiden die roepen: Kinderen? Oooooh, wat geweldig! Die wil ik later/binnenkort ook! Alsof je het over een kamerplant of een hondje hebt…
En dan heb ik het nog niet eens over onze “nationale knuffel” Frans Bauer. In de roddelpers stond jaren geleden dat hij en zijn vriendin een groot gezin wilden. Nou, dacht ik toen bij mezelf. Fransje kan dat wel leuk gaan roepen naar de roddelpers, maar zijn partner moet dat dan wél willen. Zij moet die kinderen wel mooi 9 maanden in haar fraaie buik meesjouwen, en dan ter wereld brengen, met alle ongemakken vandien. Dus zíj is (logischerwijze) uiteindelijk degene die daar het meest over te beslissen heeft. Dát is emancipatie!
Het krijgen van kinderen is de prijs die vrouwen betalen wat betreft de emancipatie: emancipatie is namelijk de bewúste keuze om géén kinderen te nemen, óf bewust te kiezen voor adoptie! Dat dan weer wél!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten