Moeder of vader worden is inderdaad een zéér invloedrijke belevenis in het leven van een mens. Met name voor de moeder. Maar niet alleen de geboorte, maar ook het opgroeien is blijkbaar een enorme bron van "status" en enorme vreugde.
Collega’s van de bewuste vader of moeder (met name die zónder kinderen) hebben meestal íetsje minder boodschap aan de verrichtingen van het bewuste kind. Zeker als mams meent, iedere dag minimaal een uur over de kleine schat te moeten kletsen c.q. ouwehoeren.
Dat dochterlief een prinsessekamer wil, en dat opa een tweedehands bedje roze gaat verven; dat zoonlief in de tuin een soort boomhut heeft gefabriceerd, en dat ie zijn bouwtalent blijkbaar van zijn vader geërfd heeft; dat dochter al een week gezeurd heeft om een t-shirt en andere spulletjes van K3 en dat ze nou van oma zo’n t-shirtje cadeau krijgt voor haar verjaardag, dat het betreffende kind het liefste, het mooiste én het beste is ………… Zucht ………….
Eerlijk gezegd heb ik persoonlijk (bewust kinderloos!!!) nou niet bepaald een boodschap aan dit soort verslagen over het leven van welke-willekeurige-koter-dan-ook. En zeker niet, als ik beroepshalve náást moederlief moet zitten, en me dit "oeverloos gezeik en gezwam" 8 uur per dag (exclusief de pauze(s)) moet aanhoren. Onvrijwillig welteverstaan!!!
En als het nou nog één collega was, dan viel het nog mee. Maar nee, alle vrouwen in de periode vanaf de bevalling tot en met het moment dat de kids het huis uit zijn, vertonen dit (letterlijk!) infantiele gedrag. Uúúúúúúren zitten ze te ouwehoeren over de kleur van dochters kamer, elk boertje van de kleine wordt 20x uitvergroot en besproken met geïnteresseerde collega’s (maar óók de niet-geïnteresseerden kunnen dus meegenieten), en bij elk melktandje dat er verschijnt kraait mams van plezier. Is dat infantiel of niet???!
Iemand die géén kids heeft en ze ook niet wenst, vindt dit wel dégelijk infantiel!
Voor mensen die geen kinderen kúnnen krijgen maar dit wel heel graag zouden willen, kan dit soort gespreksstof zelfs erg pijnlijk zijn (vooral als je bezig bent met bijvoorbeeld IVF en het wil maar niet lukken…). Dat realiseer ik me als bewust kinderloze zelfs….
Even voor alle duidelijkheid: die laatste groep wil ik met dit stukje absoluut niet kwetsen. Maar wat betreft de vaders en moeders zoals eerder beschreven (en die mij overdag zitten te sarren met hun saaie, fantasieloze thema): als ik die op de kast jaag vind ik dat prima (nee, SUPER)!
Iemand moet dit enorme taboe eindelijk eens durven aansnijden, dus… dan ben ík bij deze de persoon die de voorzet geeft! Of hoe zeggen ze het ook alweer in de natuurkunde: actie = reactie.
De moraal van dit verhaal: vaders en (met name) moeders: hou a.u.b. eens op met dat kinderlijk gezwam en beperk je kinderverhaaltjes s.v.p. tot je privé-leven en eigen vriendenkring.
Ik, als bewust kinderloos medemens, sta hier écht niet op te wachten, dus hou de collegiale gesprekken vriendelijk, maar graag wél zakelijk. Je bent in mijn ogen heus niet sympathieker als je de godganse (werk)dag over je koter zit te zeiken, maar ondertussen wél mijn compléte (werk)dag zit te verzieken met dit thema…
Trouwens: als je wilt roken vraag je toch óók eerst of dat mag van de ander(en)?
Dít is precies hetzelfde!!!
Collega’s van de bewuste vader of moeder (met name die zónder kinderen) hebben meestal íetsje minder boodschap aan de verrichtingen van het bewuste kind. Zeker als mams meent, iedere dag minimaal een uur over de kleine schat te moeten kletsen c.q. ouwehoeren.
Dat dochterlief een prinsessekamer wil, en dat opa een tweedehands bedje roze gaat verven; dat zoonlief in de tuin een soort boomhut heeft gefabriceerd, en dat ie zijn bouwtalent blijkbaar van zijn vader geërfd heeft; dat dochter al een week gezeurd heeft om een t-shirt en andere spulletjes van K3 en dat ze nou van oma zo’n t-shirtje cadeau krijgt voor haar verjaardag, dat het betreffende kind het liefste, het mooiste én het beste is ………… Zucht ………….
Eerlijk gezegd heb ik persoonlijk (bewust kinderloos!!!) nou niet bepaald een boodschap aan dit soort verslagen over het leven van welke-willekeurige-koter-dan-ook. En zeker niet, als ik beroepshalve náást moederlief moet zitten, en me dit "oeverloos gezeik en gezwam" 8 uur per dag (exclusief de pauze(s)) moet aanhoren. Onvrijwillig welteverstaan!!!
En als het nou nog één collega was, dan viel het nog mee. Maar nee, alle vrouwen in de periode vanaf de bevalling tot en met het moment dat de kids het huis uit zijn, vertonen dit (letterlijk!) infantiele gedrag. Uúúúúúúren zitten ze te ouwehoeren over de kleur van dochters kamer, elk boertje van de kleine wordt 20x uitvergroot en besproken met geïnteresseerde collega’s (maar óók de niet-geïnteresseerden kunnen dus meegenieten), en bij elk melktandje dat er verschijnt kraait mams van plezier. Is dat infantiel of niet???!
Iemand die géén kids heeft en ze ook niet wenst, vindt dit wel dégelijk infantiel!
Voor mensen die geen kinderen kúnnen krijgen maar dit wel heel graag zouden willen, kan dit soort gespreksstof zelfs erg pijnlijk zijn (vooral als je bezig bent met bijvoorbeeld IVF en het wil maar niet lukken…). Dat realiseer ik me als bewust kinderloze zelfs….
Even voor alle duidelijkheid: die laatste groep wil ik met dit stukje absoluut niet kwetsen. Maar wat betreft de vaders en moeders zoals eerder beschreven (en die mij overdag zitten te sarren met hun saaie, fantasieloze thema): als ik die op de kast jaag vind ik dat prima (nee, SUPER)!
Iemand moet dit enorme taboe eindelijk eens durven aansnijden, dus… dan ben ík bij deze de persoon die de voorzet geeft! Of hoe zeggen ze het ook alweer in de natuurkunde: actie = reactie.
De moraal van dit verhaal: vaders en (met name) moeders: hou a.u.b. eens op met dat kinderlijk gezwam en beperk je kinderverhaaltjes s.v.p. tot je privé-leven en eigen vriendenkring.
Ik, als bewust kinderloos medemens, sta hier écht niet op te wachten, dus hou de collegiale gesprekken vriendelijk, maar graag wél zakelijk. Je bent in mijn ogen heus niet sympathieker als je de godganse (werk)dag over je koter zit te zeiken, maar ondertussen wél mijn compléte (werk)dag zit te verzieken met dit thema…
Trouwens: als je wilt roken vraag je toch óók eerst of dat mag van de ander(en)?
Dít is precies hetzelfde!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten