Drie dagen geleden was het 10 december. Dé dag dat Amnesty International aandacht vraagt voor de misstanden in de wereld.
Aan de ene kant is het goed dat Amnesty er is, aan de andere kant is het de afgelopen jaren een "verdeel-en-heers-club" geworden; de verhoudingen zijn behóórlijk zoek!
Binnen Amnesty International wordt het leeuwendeel van het (collecteer- en stand)werk gedaan door talloze vrijwilligers. Gratis welteverstaan!
Maar daarnaast zijn er (helaas!) goed betaalde werknemers in de "hogere" kaders, zoals o.a. de regiomanagers en de directie, die er een zeer royaal salaris aan overhouden. Véél te royaal, als je het mij vraagt.
In deze tijd vind ik het "not done" om van het (door de vrijwilligers moeizaam) gecollecteerde geld een directeur vorstelijk te betalen (in 2006 verdiende de directeur van Amnesty Nederland € 90.202,-).
En dan zijn er nog de regiomanagers, die de rust en de motivatie moeten bewaken, en de vrijwilligers moeten motiveren en triggeren. Om de zoveelste keer (alweer!) zoveel mogelijk geld op te halen op straat, in de vele Nederlandse dorpen en steden (dat dan door de directie, in de vorm van een veel te hoog salaris, grotendeels in eigen zak wordt gestoken).
In Duitsland is dezer dagen niet voor niets een Amnesty-schandaal aan de gang…
Het wordt eens tijd dat alle Amnesty-vrijwilligers gaan protesteren tegen deze gang van zaken. En mocht men de huidige situatie niet willen veranderen: nou, dan ga je als vrijwilliger toch gewoon een "marktconforme" vergoeding vragen c.q. eisen (dat doet de Amnesty-directie namelijk óók!).
En heeft men daar geen trek in, dan stop je per direct. Heel simpel.
Als vrijwilliger heb je met-z’n-allen méér in de soep te brokken dan je denkt!
Een opmerking tot slot: het eerlijkste principe is het Artsen-Zonder-Grenzen-principe (iedereen verdient evenveel)!
Aan de ene kant is het goed dat Amnesty er is, aan de andere kant is het de afgelopen jaren een "verdeel-en-heers-club" geworden; de verhoudingen zijn behóórlijk zoek!
Binnen Amnesty International wordt het leeuwendeel van het (collecteer- en stand)werk gedaan door talloze vrijwilligers. Gratis welteverstaan!
Maar daarnaast zijn er (helaas!) goed betaalde werknemers in de "hogere" kaders, zoals o.a. de regiomanagers en de directie, die er een zeer royaal salaris aan overhouden. Véél te royaal, als je het mij vraagt.
In deze tijd vind ik het "not done" om van het (door de vrijwilligers moeizaam) gecollecteerde geld een directeur vorstelijk te betalen (in 2006 verdiende de directeur van Amnesty Nederland € 90.202,-).
En dan zijn er nog de regiomanagers, die de rust en de motivatie moeten bewaken, en de vrijwilligers moeten motiveren en triggeren. Om de zoveelste keer (alweer!) zoveel mogelijk geld op te halen op straat, in de vele Nederlandse dorpen en steden (dat dan door de directie, in de vorm van een veel te hoog salaris, grotendeels in eigen zak wordt gestoken).
In Duitsland is dezer dagen niet voor niets een Amnesty-schandaal aan de gang…
Het wordt eens tijd dat alle Amnesty-vrijwilligers gaan protesteren tegen deze gang van zaken. En mocht men de huidige situatie niet willen veranderen: nou, dan ga je als vrijwilliger toch gewoon een "marktconforme" vergoeding vragen c.q. eisen (dat doet de Amnesty-directie namelijk óók!).
En heeft men daar geen trek in, dan stop je per direct. Heel simpel.
Als vrijwilliger heb je met-z’n-allen méér in de soep te brokken dan je denkt!
Een opmerking tot slot: het eerlijkste principe is het Artsen-Zonder-Grenzen-principe (iedereen verdient evenveel)!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten